Pierwsze badanie kobiety ciężarnej za pomocą rezonansu magnetycznego zostało przeprowadzone w 1983 roku w celu oceny anatomii miednicy matki oraz morfologii łożyska. Od tego czasu dynamiczny rozwój techniki spowodował znaczne rozszerzenie wskazań do prenatalnego obrazowania MR, głównie o przypadki podejrzenia wady rozwojowej płodu. Wady rozwojowe to wszystkie przypadki nieprawidłowego rozwoju płodu. Częstość ich występowania w Polsce waha się od 2-3%, a 30% z nich jest związana z zaburzeniami genetycznymi. Wady rozwojowe układu nerwowego należą do najcięższych schorzeń ośrodkowego układu nerwowego (OUN). Są one przyczyną 40% wszystkich zgonów w pierwszym roku życia, a u dzieci, które przeżyją powodują występowanie zaburzeń neurologicznych o różnym stopniu nasilenia, upośledzenia umysłowego lub opornej na leczenie padaczki. Najważniejsza metoda w diagnostyce obrazowej wad płodu jaką jest badanie ultrasonograficzne jest uzależniona od jakości sprzętu i doświadczenia osoby badającej. Dodatkowo metoda ta, bez względu na jakość posiadanego sprzętu i doświadczenie badającego, jest znacznie mniej przydatna w przypadkach małowodzia, znacznej otyłości matki, a także w diagnostyce złożonych wad płodu zwłaszcza, jeśli badanie przeprowadza się w późnym okresie ciąży.
Z powodu wysokiej ceny i małej dostępności, korzyści wykonania rezonansu u płodu w stosunku do ultrasonografii pozostają wciąż szeroko dyskutowane. Postęp w technice prenatalnego obrazowania MR w umiejętności oceny struktur anatomicznych rozwijającego się płodu stał się podstawą dla wielu prac przedstawiających przydatność włączenia tej metody do algorytmów diagnostyki prenatalnej. Udowodniono szczególną przydatność badania MR płodu w diagnostyce wad ośrodkowego układu nerwowego. Pozwala ono nie tylko na potwierdzenie lub wykluczenie obecności wady, ale równocześnie na określenie pełnego zakresu nieprawidłowości i jej stopnia zaawansowania oraz zobrazowanie wad towarzyszących. W badaniach przeprowadzonych w Zakładzie Diagnostyki Obrazowej Szpitala Uniwersyteckiego w Krakowie przy współpracy z Kliniką Patologii Ciąży CMUJ w Krakowie i Kliniką Ginekologii i Położnictwa ŚLAM oddział w Bytomiu, uzyskano całkowitą zgodność wyników badań MR i prenatalnego USG jedynie w 18% przypadków.
W 80% przypadków badanie MR rozszerzyło diagnozę (w tym w odniesieniu do wad ośrodkowego układu nerwowego w 55% przypadków). Rezonans magnetyczny jako metoda pozwalająca na bardzo szczegółową analizę morfologii płodu, łożyska i równocześnie ocenę jamy brzusznej i miednicy kobiety ciężarnej, daje możliwość pełniejszego spojrzenia, które jest niezbędne dla planowania wszelkich interwencji. Badanie płodu przy zastosowaniu rezonansu magnetycznego (MR) jest znakomitą metodą potwierdzającą, uzupełniającą lub korygującą wyniki ultrasonografii. Włączenie na stałe badania MR do algorytmu diagnostycznego wad OUN u płodów umożliwia wybór najodpowiedniejszego postępowania klinicznego, a w przypadku zmiany rokowania – wpływa na właściwe poradnictwo prenatalne, umożliwia przygotowanie rodziców i podjęcie koniecznych decyzji oraz zaplanowanie porodu i opieki postnatalnej. Wynik badania MR wpływa na decyzję o przeprowadzeniu wewnątrzmacicznego zabiegu operacyjnego, zaplanowanie natychmiastowej interwencji po urodzeniu oraz na sposób rozwiązania ciąży w takich wadach OUN, jak: przepuklina oponowa, przepuklina oponowo-rdzeniowa, przepuklina oponowo-mózgowa, wodogłowie czy wgłobienie struktur tylno jamowych. Rezonans magnetyczny jest nieinwazyjnym i bezpiecznym badaniem obrazowym, które można wykonać jako badanie uzupełniające przy podejrzeniu anomalii rozwojowych stwierdzonych u płodu na podstawie badania ultrasonograficznego. Jest badaniem, które w sposób kompleksowy pozwala na wykrycie i pełną ocenę wady, jej zasięgu, stopnia nasilenia i obecności ewentualnych wad współtowarzyszących.
WSKAZANIA DO BADANIA:
– niejasny obraz USG
– poronienia we wcześniejszych ciążach
– wady u rodzeństwa
– małowodzie
– wielowodzie
– cukrzyca u matki dziecka